ഹോസ്റ്റലിലെ ഒരു പതിവ് ദിവസം

ഒരു ശബ്ദം കേട്ടാണ് ഞാൻ ഞെട്ടിയുണർന്നത്. ആരാ എന്താ എന്നൊന്നും മനസിലാകുന്നില്ല , ഞാൻ ബെഡ്‌റൂമിൽ നിന്ന് ഹാളിലേക്ക് ചെന്നു . അപ്പോൾ കാണുന്ന കാഴ്ച ഒരു കബഡികളി ടീമിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുമാറുള്ളതായിരുന്നു . എന്റെ കൂടെ താമസിക്കുന്ന സഹപ്രവർത്തകർ  എല്ലാം ഹാളിൽ  നിൽക്കുന്നു. ഓരോരുത്തരെ പ്രത്യേകം പരിചയപ്പെടുത്താം . ഹാളിന്റെ നടുക്കായിട്ട് സഞ്ജിത് നിൽക്കുന്നു ആളുടെ സമീപത്തായി ഗോകുൽ പിന്നെ അടുത്ത് തന്നെ ജനേഷ്  സഞ്ജിത്തിനു അഭിമുഖമായി സതീഷ്. പിന്നെ ഹാളിന്റെ ഒരു മൂലയിൽ  എനിക്കിതിലൊന്നും പങ്കില്ല എന്നഭാവത്തിൽ  നിർവികാരനായി റോജേഷ് .ഇതെല്ലം കണ്ടാസ്വദിച്ചൂ കൊണ്ട് ശ്രീറാം അയാൾ നിർത്താതെ ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

.ജനേഷും ഗോകുലും ചേർന്ന് സഞ്ജിതിന്റെ രണ്ടു കൈകളിലും പിടിച്ചു രണ്ടു മൂന്നു സ്റ്റെപ് മുന്നോട്ടു നീങ്ങുന്നു , ഉടനെ അതെ താളത്തിൽ പിറകോട്ടും . ചില മലയാളം താരാട്ടു പാട്ടുകളെ അനുസ്‌മരിപ്പിക്കുന്ന ഗാനങ്ങൾ ജനേഷും ഗോകുലും ഉറക്കെ പാടുന്നു , അതിനൊപ്പം തന്നെ ചുവടു വെക്കുകയും ചെയ്യുന്നു . ഗോകുലിന്റെ പുറത്തേക്കു  തുറിച്ച ഉണ്ടക്കണ്ണുകൾക്കു കൂടുതൽ പൈശാചികമായ ഒരു ഭാവം കൈ വന്നു , അയാൾ അസ്വസ്ഥനായി എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ആരെയൊക്കെയോ ലക്ഷ്യമില്ലാതെ ശകാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു , ശ്രീറാമിനെയും അയാൾ പേരെടുത്തു വിളിച്ചു ശകാരിച്ചു പലവട്ടം . സഞ്ജിത് മാന്യതയുടെ അതിർ വരമ്പുകൾ ലംഘിക്കാതെ അവരോടുള്ള പ്രതിഷേധം പ്രകടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു , സഞ്ജിത്‌  ഇത് കുറച്ചൊക്കെ ആസ്വദിച്ചിരുന്നോ എന്നും സംശയമുണ്ട് . ചുവടുകൾ ദ്രുതഗതിയിലായി , എല്ലാരും പരസ്പരം എന്തൊക്കെയോ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു .  ജനീഷും  ഗോകുലും  സതീഷും അവിടെ ഒരു ഭീകരാന്തരീക്ഷം സൃഷ്ടിച്ചു , എന്നെയും ആ താളച്ചുവടുകളുടെ ഭാഗമാക്കാൻ  ജെനീഷ് ശ്രമിച്ചു , ഞാൻ ഒഴിഞ്ഞു മാറി . ഈ രംഗം ദൂരെ നിന്ന് നോക്കിയാൽ ആഫ്രിക്കൻ ഗോത്ര വർഗക്കാരുടെ നൃത്തം ആയിട്ടേ തോന്നു , അതിനെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന പ്രാകൃതമായ ചുവടുകളും ചലനങ്ങളും ശബ്ദങ്ങളും  . എല്ലാവരെയും മുൾമുനയിൽ നിർത്തിയ ആ കലാപ്രകടനം ഇതാ അവസാനിക്കുന്നു , ഈ പ്രകടനത്തിന് നേതൃത്വം വഹിച്ച ജനേഷ് ഗോകുൽ സതീഷ്  എന്നിവർ തളർന്നു കിതക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

അൽപ നേരത്തെ വിശ്രമത്തിനു ശേഷം എല്ലാവരും അവരവരുടെ പതിവുപോലെ റെഡി ആയി . ഒരു ഏഴെ മുക്കാലോടെ സഞ്ജിതും റോജേഷ് എന്നിവർ ആദ്യം ഓഫീസിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു് , പാച്ചൂസിലെ പുട്ടും കടലക്കറിയും ആസ്വദിച്ച് കഴിക്കാനാകാം നേരത്തെ പോകുന്നത് . പിന്നാലെ ഗോകുൽ ശ്രീറാം സതീഷ് ഏറ്റവും അവസാനം ഞാനും ജനേഷും . ജനീഷിന്റെയും ഗോകുലിന്റെയും സതീഷിന്റെയും ഇപ്പോഴുള്ള ശാന്ത ഭാവവും മാന്യമായ വസ്ത്രധാരണവും എന്നെ അതിശയിപ്പിച്ചു , " അല്ല എന്തായിരുന്നു ഒരു മണിക്കൂർ മുൻപേ ഇവർക്ക് സംഭവിച്ചത് ", ഒരു ഉത്തരവും കിട്ടുന്നില്ല !! 

 ഞാനും ജനീഷും കൂടി വീട് പൂട്ടി താക്കോൽ ജനലിന്റെ പിന്നിൽ പതിവുപോലെ വെച്ച് ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു . വീട്ടുവളപ്പിൽ നിന്നെ പൂഴി റോഡിലേക്ക്‌ ഇറങ്ങി , പിറകിൽ ഒരു മണിക്കൂറിനു മുൻപേ ശബ്ദകോലാഹലങ്ങൾക്കു അനിശ്ചിതത്വങ്ങൾക്കും  സാക്ഷ്യം വഹിച്ച ആ വീട് ശാന്തതയുടെ പുതപ്പിനുള്ളിൽ മറയുന്നു. മനസ്സിൽ ഇന്ന് പാച്ചൂസിലെ പ്രാതൽ എന്തായിരിക്കും  എന്നുള്ളതായിരുന്നു , പുട്ടും കടലക്കറിയും തീർന്നു പോകുമോ ?? ദോശക്കു ചട്നി ഇല്ലാതെ വരുമോ?? , ബസു കിട്ടിയില്ലെങ്കിൽ ലേറ്റ് ആകുമോ ??  അങ്ങനെ വന്നാൽ  രവീന്ദ്ര ബാബു സാറോ ആരെങ്കിലും യോ മറ്റോ ലേറ്റ് ആയി വന്നവർക്കു ഫൈൻ അടിക്കാൻ ഗേറ്റിൽ കാണുമോ ?? ഇങ്ങനെ ഒരായിരം സന്ദേഹങ്ങളും സുഖമുള്ള ഓർമകളുമായി ഞാനും ജനീഷും ബസ് സ്റ്റോപ്പ് ലക്ഷ്യമായി നടന്നു . അല്പം മുന്നിൽ സതീഷ് ശ്രീറാം പിന്നെ ഗോകുലിനെയും കാണാം , സഞ്ജിതും റോജേഷും എപ്പോഴേ  പോയിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കണം..